Kung ako’y mamatay, oo, marami nga
emmanuel lacaba
Ang mag-iiyakan: di lang kamag-anak
Kundi kaibigan sa iniwang lunsod –
Dating kaeskwela, kasama sa trabaho,
At intelektwal na mahilig sa tula.
At lalong-lalo na ang mga magsasaka
At manggagawang sa aki’y nagbuhos
Ng kasaysayan ng mapait nilang buhay.
Oo, matutuwa ako kung pupunta
Silang lahat sa aking luksa at libing,
Kung pupunuin nila ang buong lansangan
Sa huling martsa ng aking kabaong
Na nababalot ng banderang pula
Na may maso’t karet o tatlong bituin.
Higit na kung sila’y magsisimulang magtanong:
“Para kanino, bakit siya namatay?”
Subalit pareho lang sa akin kung
Sa kasukalan lamang ako malugmok
Upang ibaon ng uod at damo
Nang walang alaala, walng pangalan.
Sapat na kung masamang minahal ang magbangon:
Magwasak sa ating piitang bulok!
Lumikha ng lipunan ng liwanag, oo!
Liwanag na sa loob kung ako’y mamatay.
Eman Lacaba is perhaps the first nationally-known creative writer who joined the armed struggle against the Marcos dictatorship. Poems and articles were written about him after his death. A collection of his poems, Salvaged Poems, was published posthumously in 1986. Another collection, Salvaged Prose, of his short stories, plays and essays, came out in 1992.